BİR MEFTUNA İTHAFEN

    Öyle büyük umutlarım olmadı benim , büyük düşlerim , büyük özlemlerim , beklentilerim olmadı . Herkes gibi yaşasaydım eğer yaşamı onlar gibi görebilseydim çarşılar yeterdi avutmaya beni . Bir gömlek , bir ayakkabı , bir elbise ve nice eşya ...

   Belki de bu yüzdendi karşıma çıkışın bir olduğumuzda bambaşka oluşumuz , ruhumuzun göklerine sığamayışımız bundandı belkide .  Tesadüfle başlayan hikayemiz şimdi ise ilacı olmayan bir hastalık oldu hasret , içtiğim çayda , dinlediğim türküde okuduğum kitaplarda aklıma gelir . Edirne ayazındaki koşuşturmalarımız ve birçok şehrin şahitlik ettiği anlarımız ve şehirlerin en önemli köşeleri terminaller , duraklar , tren garları ... Ne kadar hüzün kokardı , hasret ve özlemin bir arada yaşandığı belki çoğu insan için pek bir şey ifade etmeyen o kocaman terminaller gözümüzde devasa boyutlara çıkardı . Ayrılık vakti yaklaştığında  hele ki özlem çoğaldığında gözlerimden yaşlar düşmesi gecikmezdi bilirsin o yüzden ben pek sevmezdim bana vedaları , uzak yolculukları ve ayrılışları hatırlatırdı bu yüzden sevmem veda etmeyi . 


  'Vedalar gözleriyle sevenler içindir çünkü gönülden sevenler ayrılamazlar '
Hep gönülden sevenler olalım bizi güçlü tutan aramızdaki bu gönül bağı .Şimdi ise vuslat vakti yakındır Ey Meftun...